Simon Vinkenoog (1928-2009)
Simon Vinkenoog was een moderne sjamaan, bewustzijnsverruimer, mediator, archivaris, schrijver/dichter, Leidsepleintijger en volkstuinier. Hij schreef dichtbundels en romans, maakte bloemlezingen en vertalingen, experimenteerde met marihuana en LSD, werd opgesloten in het huis van bewaring wegens marihuanabezit, organiseerde happenings, jazz & poëziefestijnen en legde de basis voor het huidige Paradiso.
Op zijn 21ste vertrok Vinkenoog naar Parijs waar hij kennis maakte met beeldhouwers en schilders zoals Appel en Zadkine. Hij trof daar regelmatig schrijvers onder wie Claus, Campert en Hanlo. Vanuit Parijs redigeerde hij zijn eigen tijdschrift Blurb, waarvan acht afleveringen verschenen in een oplage van 150 exemplaren, die hij gratis verspreidde. In Nederland ontstond het tijdschrift Braak waarin bijvoorbeeld Remco Campert en Rudy Kousbroek zich manifesteerden. Vinkenoog werkte bij Unesco en schreef brieven die in Nederlandse tijdschriften werden gepubliceerd.
Op verzoek van uitgever A.A.M. Stols stelde hij een bloemlezing samen van nieuwe Nederlandse dichters: Atonaal. Het boek luidde het begin in van De Vijftig (later bekend onder de naam De Vijftigers). Vinkenoog bewoog zich op velerlei gebied, als beeldend kunstenaar, organisator, schrijver en dichter. Aanvankelijk was 'haat' zijn belangrijkste thema; later werden de gedichten onder invloed van Jack Kerouac en anderen associatief en spiritueel van aard en kwam het thema 'liefde' centraal te staan. Sinds 1968 schreef hij voor het spirituele tijdschrift Bres. Zijn gedichten gaan over eenzaamheid, haat, dood, bloed, wraak en schuld, liefde, genieten en neuken, snokken en snakken. De laatste jaren van zijn leven genoot hij vooral de aandacht van een nieuwe generatie podiumdichters die hem als voordrachtskunstenaar als een voorloper beschouwden.
Geboren in Amsterdam op 18 juli 1928
Gestorven in Amsterdam op 12 juli 2009
